Jak ładować samochód elektryczny w bloku?

Nasz artykuł przybliży Ci następujące tematy:

1. O czym należy pamiętać podczas ładowania samochodu elektrycznego w bloku?
2. Jakie są rodzaje ładowarek dla budynków wielorodzinnych i parkingów przy blokach?
3. Ładowanie samochodu elektrycznego w bloku – co mówią przepisy?
4. Jakie procedury musi spełnić wnioskujący o stację ładowania pojazdów w bloku?
5. Stacja ładowania w budynkach mieszkalnych – jakie są przepisy UE?

Jakie są rodzaje ładowarek dla budynków wielorodzinnych i parkingów przy blokach?

W przypadku bloków mieszkalnych oraz parkingów należących do budynków wielorodzinnych, możemy spotkać różne ładowarki samochodów elektrycznych. Pierwszy z rodzajów stacji ładowania pojazdów elektrycznych to ładowarki należące do właściciela budynku lub stanowiące własność zewnętrznego operatora; mogą z nich korzystać zarówno mieszkańcy, jak i inne osoby. W tym przypadku mówimy jednak o ładowarce publicznej, których funkcjonowanie regulowane jest innymi zasadami niż te, które są dla nas interesujące z punktu widzenia tego wpisu. Drugi rodzaj to stacje ładowania należące do właściciela budynku, z których korzystać mogą wszyscy mieszkańcy; to wariant półprywatny. Trzeci z wariantów to całkowicie prywatne stacje ładowania pojazdów, tzn. należące do konkretnego mieszkańca lub grupy mieszkańców.

W zależności od potrzeb, stacje ładowania pojazdów dla budynków wielorodzinnych, będą tzw. wallboxami (tj. urządzeniami przytwierdzonymi do ściany) lub ładowarkami zamontowanymi na stojącym słupku, tzn. wolnostojące. Spora część urządzeń dostępnych obecnie na rynku daje możliwość zamontowania stacji ładowania zarówno na ścianie, jak i na dedykowanej podstawie (np. CC Home Elzab, CC Wall Elzab). Co istotne, jeśli stacja ładowania pojazdów ma być umieszczona na zewnątrz, warto zwrócić uwagę na parametry urządzenia pod względem odporności na czynniki atmosferyczne.

Ładowanie samochodu elektrycznego w bloku – co mówią przepisy?

Instalacja infrastruktury ładowania pojazdów elektrycznych w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych w Polsce jest możliwa na mocy ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych i jej późniejszych nowelizacji. W przypadku ładowarek półprywatnych, ich właścicielem i inwestorem będą wspólnota mieszkaniowa, spółdzielnia lub właściciel budynku (np. komunalnego). Nowelizacja Ustawy wprowadziła jednak nową procedurę wnioskowania o instalację ładowarki prywatnej w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych z więcej niż 3 lokalami, a także określiła sposób ponoszenia kosztów przez użytkowników urządzenia: zakupu ładowarki i prac instalacyjnych.

Zgodę na instalację ładowarki w dużych wspólnotach i spółdzielniach mieszkaniowych uzyskuje się w dwóch etapach:

1. Osoba posiadająca tytuł prawny do lokalu w budynku i stanowisko postojowe do wyłącznego użytku, składa wniosek do zarządu wspólnoty/spółdzielni/osoby sprawującej zarząd nad daną nieruchomością o zgodę na instalację ładowarki. Do wniosku załącza się m.in. oświadczenie o zgodzie na pokrycie kosztów zakupu i montażu ładowarki przez wnioskodawcę.
2. Do 30 dni od dnia złożenia wniosku, adresat zleca sporządzenie ekspertyzy dopuszczalności instalacji punktów ładowania. Jej koszty ponosi wnioskodawca. Taka ekspertyza nie jest wymagana, gdy w budynku została zaprojektowana i wykonana instalacja elektryczna przeznaczona do zasilania punktów ładowania.

Odmowa wydania zgody na zainstalowanie i eksploatację ładowarki następuje jedynie wtedy, gdy:

• z ekspertyzy wynika, że instalacja ładowarki dla samochodu elektrycznego zgodnie z wnioskiem nie jest możliwa,
• wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego do lokalu w obrębie tego budynku i stanowiska postojowego do wyłącznego użytku,
• wnioskodawca nie jest właścicielem i nie przedłożył zgody właściciela lokalu na instalację punktu ładowania,
• wnioskodawca nie zobowiązał się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z instalacją oraz przyłączeniem do sieci elektroenergetycznej ładowarki objętej wnioskiem.

Jakie procedury musi spełnić wnioskujący o stację ładowania pojazdów w bloku?

Jak wspominaliśmy wyżej, jednym z koniecznych dokumentów jest tytuł prawny do lokalu lub zgoda właściciela na stację ładowania, jeśli wnioskodawca nim nie jest. Uzyskanie pozwolenia na budowę jest wymagane tylko wtedy, gdy ładowarka ma być zainstalowana przy budynku wpisanym do rejestru zabytków. Ładowarki prywatne nie wymagają badania Urzędu Dozoru Technicznego (UDT) przed ich uruchomieniem. Natomiast ładowarki półprywatne i publiczne muszą już takie badanie przejść.

Instalacja ładowarki w budynkach większych wymaga także zawarcia dodatkowej umowy dystrybucyjnej i sprzedaży energii elektrycznej lub umowy kompleksowej. Konieczna jest także weryfikacja, czy moc przyłączeniowa, jaka została określona w umowie przyłączeniowej budynku, pozwala na podłączenie konkretnej stacji ładowania, a budynek dysponuje odpowiednią rezerwą mocy. Jeśli nie, konieczne może być zawarcie odrębnej umowy przyłączeniowej.

Wnioskodawca, składając wniosek dotyczących instalacji ładowarki, musi zobowiązać się do:

1. Zlecenia instalacji urządzenia wykonawcy posiadającemu odpowiednie kwalifikacje z zakresu eksploatacji instalacji elektrycznych;
2. Pokrycia wszelkich kosztów związanych z instalacją i eksploatacją punktu ładowania pojazdów, w tym:

• kosztów zakupu i instalacji ładowarki,
• kosztów zakupu i instalacji podlicznika służącego dokonywaniu rozliczeń za energię elektryczną zużytą przez urządzenie (dot. budynków, w których są 3 lokale lub więcej),
• kosztów związanych z ewentualną koniecznością podwyższenia mocy umownej w umowie o świadczenie usług dystrybucji (pod warunkiem uprzedniego otrzymania informacji o wysokości takich kosztów),
• kosztów energii elektrycznej zużywanej przez urządzenie na potrzeby własne oraz na potrzeby ładowania pojazdu elektrycznego.

Stacja ładowania w budynkach mieszkalnych – jakie są przepisy UE

Jeśli chodzi zaś o przepisy prawne Unii Europejskiej, to Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/844 wprowadza wymogi w zakresie rozwijania infrastruktury ładowania w nowobudowanych i poddawanych ważniejszym renowacjom budynkach mieszkalnych:

• nowe budynki mieszkalne, z którymi związanych jest więcej niż 10 stanowisk postojowych, buduje się zapewniając kanały na przewody i kable elektryczne. Celem jest możliwość zainstalowania punktów ładowania na wszystkich stanowiskach postojowych, jeśli te stanowiska znajdują się wewnątrz budynku lub do niego przylegają.

• Remontowane budynki – budynki mieszkalne i niemieszkalne poddawane przebudowie albo remontowi, w ramach których koszt wykonywanych prac związanych z przegrodami zewnętrznymi lub systemami technicznymi budynku wynosi więcej niż 25% wartości budynku, nie wliczając wartości gruntu, na którym usytuowany jest budynek i parking, oraz gdy koszty instalacji punktów ładowania i infrastruktury kanałowej nie przekraczają 7% całkowitego kosztu przebudowy albo remontu spełniają wymogi określone dla nowych budynków, jeśli stanowiska postojowe znajdują się wewnątrz budynku, a przebudowa albo remont obejmuje parking lub infrastrukturę elektryczną budynku, lub przylegają do budynku, a przebudowa albo remont obejmuje parking lub infrastrukturę elektryczną parkingu.

Co ważne, Dyrektywa 2018/844 dotyczy także zasad w budynkach niemieszkalnych. Tam także zadbano o to, by były one przygotowane na rozwój elektromobilności. Uchwała regulująca zapisy dla obu typów budynków ma wejść w życie w 2025 roku.